Het eerste exemplaar!

Ik heb het vast, mijn boek. Het is echt waar, ik heb een boek geschreven en ik houd het nu vast. Meteen heb ik een foto gemaakt en iedereen die ik ken een plaatje van mijn boek gestuurd. Op FB riep ik luidkeels dat mijn boek klaar is. Een tijdje zit ik op de bank met mijn boek in mijn handen, ik kijk naar de cover. Het galmt door me heen. Mijn boek.

Ik krijg mail van de lokale radio, of ik aankomende vrijdag wil komen praten over mijn boek. Ik schiet meteen in paniek. Nee! Dat ga ik niet doen. Mijn man ziet me en we praten samen. Hij vraagt wat ik eng vind. Ik heb een boek, zeg ik. Dat is genoeg. Niemand hoeft het te kopen, te lezen, te zien. Het gesprek doet me goed, ik ga naar de radio vrijdag, hij gaat mee.

Veel mensen geven aan het te willen kopen. Ik vind het spannend. Wat als ik hen teleurstel? Wat als de zinnen helemaal niet goed lopen en in boekvorm de verhalen helemaal niet zo boeiend zijn? Ik blijf er stiekem bij, ik heb een boek en laat het verder maar. Gelukkig heb ik een lieve man die ook dit gevoel laat wegebben. Langzaam word ik blij en voelt het spannend op een andere manier. Mijn collega begreep wat ik bedoelde. Zij schreef lang een column en gaf aan dat als ze iets geschreven had, het in de wereld was en daarna hoefde ze er niets meer mee te maken te hebben. Dat was precies hoe ik me altijd voel na een stukje te hebben geschreven. Ik heb mijn gevoel de wereld in laten vliegen, het mag nu weg fladderen.

Maar zo werkt het niet altijd. Ik ga nieuwe dingen ervaren en dat heb ik altijd spannend gevonden. Ik ben nu ouder, zeg ik tegen mezelf en ik heb mijn man naast me, dit kan ik. Sterker, ik ga ervan genieten!


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

Super knap,trots sister?????
Ingrid, op 04-10-20
Haha, thx!

Het eerste exemplaar!

Op de radio

Mijn manier van doen is verschenen!

Het eerste exemplaar!

Het boek van toen werd mijn boek nu

9 oktober is de dag