Iedereen heeft wel een collega die met pensioen is gegaan of waar er iemand binnenkort met pensioen gaat. Onlangs had ik een gesprek met twee mensen die binnenkort met pensioen gaan. Een afscheid van je werkzame leven. Ik ben benieuwd of ze het werk gaan missen (en zij waren dat zelf ook). Je hoort daar verschillende verhalen over; de ene komt nog eens terug om te kijken hoe het gaat, anderen regelmatig en anderen ook helemaal niet. Het is ook maar net hoe je zelf alles beleefd hebt en wat je karakter is. Het leven op de werkvloer gaat namelijk ook gewoon door en je plaats zal weer worden ingevuld. Zo is het nu eenmaal! Tijd om te gaan genieten dus, maar waar bestaat dat genieten uit? Ook...

Lees meer en reageer.

Kunnen we veranderen? Geleerden wijzen op de beperking van ons oerbrein, waardoor we niet rationeel zouden kunnen reageren op ingrijpende zaken als klimaatverandering, vervuiling en rechteloosheid. Het schijnt een psychologisch mechanisme te zijn om het evidente gevaar te ontkennen. Maar we hebben heel de geschiedenis niet voor niets meegekregen. Heeft omkijken zin? Auteur Rien van den Heuvel denkt dat het goed is om te kunnen leren waar het mis ging. Welke oorzaken hebben welke gevolgen gehad in het verleden. Als we ons daarvan bewust zijn, kunnen we wel degelijk veranderen."We moeten de ontwikkelingen bij de wortel aanpakken. Om met elkaar te kunnen overle...

Lees meer en reageer.

De NS wil iets doen aan de overvolle treinen tijdens de ochtendspits. Het lijkt op het begin van een flauwe grap, want tot voor kort had onze nationale vervoerder geen last van medelijden met de gekneusde en vertrapte reiziger. Graag of niet, was de harde boodschap aan wie het waagde te klagen. Wie geen genoegen wil nemen met een staanplaats moet maar wachten tot er een trein komt met een vrije stoel. Het komt dus als een verrassing dat de NS van het spitsprobleem ineens een speerpunt wil maken. Ik betrap mezelf op achterdochtige gedachten. Waar hebben we het aan te danken? Welke adder schuilt er in het ogenschijnlijk groene gras?

Het plan van de NS heeft de eenvoud van genialitei...

Lees meer en reageer.

Impossible of I'(a)m-possible?

Wie had dat ooit gedacht? Iets wat een jaar geleden nog onmogelijk leek, heeft nu een jaar later duidelijk gemaakt dat àlles mogelijk is zolang je er maar zelf in gelooft!

199 boeken, 6 boekvoorstellingen, 2 signeersessies, 2 opnames van mijn boek in de bibliotheken van Bilzen en Genk, 3 lesdagen voor het 6de middelbaar in het Heilig-Graf Instituut, 3 dagen op een beurs in Beringen, 36 handbags, 3 fotoshoots met 2 expo's van de SULTANE portretten, meerdere lunchmeetings, 1 netwerk-event bij de VRT en 1 bij Unizo Vrouwelijke Ondernemers, een meet & greet met Ish Aït Hamou en Jan Leyers, 1 reportage...

Lees meer en reageer.

Ditmaal geen fotootje gezien we op ons appartementje als tweede verblijf, enkel met een Ipad en Iphone kunnen communiceren en ten gevolge van één of andere reden, kunnen we daarmee geen beelden op deze blog plaatsen...

Maar voor een positief berichtje is er wel altijd plaats en wat ik gisteren via een mailtje heb vernomen, maakte me zo intens blij dat ik er nu graag eens mee naar buiten kom :-)

Een vriendin liet me weten dat het kleinzoontje van haar hartsvriendin, weer op maandelijkse therapie moest naar het ziekenhuis wegens een auto-immune ziekte. Het jongetje, 10 jaar oud, houdt niet echt van lezen en in plaats van haar kleinzoontje ook niet lastig te val...

Lees meer en reageer.